شرلوک هلمز و دکتر واتسون در سفر بودند و شب را باید در خارج از شهر می‏گذراندند. آنان پس از خوردن شام به چادرشان رفتند و خوابیدند. چند ساعت بعد هلمز بیدار شدو با زدن آرنج به پهلوی دوست وفادارش او را بیدار کرد وگفت: واتسون به آسمان نگاه کن و بگو چه می‏بینی؟واتسون: میلیون‏‏ها میلیون ستاره می‏بینم. هلمز: دیدن این همه ستاره به توچه می‏گوید؟ واتسون پس از کمیتفکر گفت: از جنبه اخترشناسی به من می گوید کهمیلیون‏ها کهکشان و میلیاردها سیاره در جهان وجود دارد. از نظر طالع‏بینی به من می‏گوید که زحل در برج اسد است.از نظر زمان‏سنجی استنتاج بنده این است که ساعتتقریبا 3 و ربع است. از جنبه الهیات می‏بینم که خداوندقادر متعال است وما حقیر و ناچیزیم. از نظر هواشناسیهم حدس می‏زنم که فردا روز قشنگی خواهد بود.به نظر شما ستاره‏ها چه می‏گوید؟ هلمز گفت:

 واتسون کم عقل! دزدها چادرمان را دزدیده‏اند

 

اي خداي من.اي آفريدگار من .اي همه ي هستيم

 

بر من اين نعمت را ارزاني دار كه:

 

      بيشتر در پي تسلا دادن باشم تا تسلي يافتن

 

      بيشتر در پي فهميدن باشم تا فهميده شدن

 

       بيشتر پي دوست داشتن باشم تا دوست داشته شدن

 

                                         زيرا در بخشيدن است كه مي يابيم

 

                                                و در عفو كردن است كه بخشيده مي شويم

 

                                                                و در مردن است كه حيات جاويد مي يابيم

 قاصدک آمده بود و چه سرگردان بود.گفتم او را چه خبر آوردی؟ 

       هیچ نگفت.گفتمش خبر عهد و وفا....

                    آه چه شد؟چه شد ای قاصدک بیخبرم؟

                         لب گشود و گفت:

                                    اینبار آمده ام تا خبری را ببرم.

بقیه رو تو ادامه مطلب ببینید و مثل همیشه نظر یادت نره

 سلام به همه ی دوست های گلم 

این مدت که نبودم خیلی خیلی دلم برای وبم تنگ شده بود ولی حالا اومدم با هزار تا مطلب خوب 

راستی از محدثه جونننننننم هم تشکر میکنم 

حالا آپ امروووووز 

هنوز دلخوشیه قلب خسته ام این است

 زندگی میکنم...

حتی اگربهترین هایم راازدست بدهم!!!!

چون این زندگی کردن است که بهترین های دیگررابرایم میسازد

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت ...

عید فطر؛ عید پایان یافتن رمضان نیست. عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد میشود. رمضان کورهای است که هستی انسان را میسوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر بر میآورد. فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. بناست که رمضان با سحرها و افطارهایش. با شبهای قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر در عید فطر درنیابیم که از نو متولد شده ایم؛ اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم؛ عید فطر، عید ما نیست.